Claudia Geluk
Wekelijks is ze op pad. Ze kookt voor mensen in Casa Esperanza, geeft bijles aan de kinderen in La Tabla en als ze thuis is, zet ze haar huis open voor een vrouwengroep uit de kerk. Claudia is dienstbaar, aan iedereen om haar heen. Is dat altijd makkelijk? Ze geeft aan dat het niet altijd vanzelf gaat. ‘Om het Evangelie te delen met mensen om je heen, moet je ze ook echt leren kennen.’
Samen met haar man Kees en hun vier kinderen is ze uitgezonden door de GZB naar Costa Rica. Dat is het buurland van Nicaragua waar Claudia vandaan komt. Ze kwam in aanraking met verschillende projecten in de stad door het programma ‘Een kerk die dient’. Dit programma is opgezet door het seminarie waar haar man Kees werkt. Door haar inzet in de verschillende projecten heeft ze veel kunnen betekenen voor diverse mensen.
Als er iemand is die haar bijblijft is het Anaji, een van de kinderen uit de extreem gevaarlijke wijk La Tabla. Haar vader is doodgeschoten. Samen het Onze Vader bidden, bracht de vraag bij Anaji naar boven: hoe is dat, een vader hebben? Samen ontdekten ze dat God een Vader is, juist ook voor kinderen als Anaji. ‘Ik heb een tweede Vader in de hemel,’ vertelde Anaji met een glimlach op haar gezicht.
Claudia roept op om dankbaar te zijn. ‘We hebben van God zoveel gekregen, waarom vergeten we Hem zo vaak daarvoor te danken?’ Het is haar verlangen dat mensen ervaren wat God doet in hun leven en ze daar enthousiast van worden.
Ze straalt als ze vertelt over Machu, een patient in Casa Esperanza. Hij verbleef drie maanden rondom zijn operatie in de stad. De eerste maanden weigert hij in gesprek te gaan en vertoont hij boos gedrag. Er was geen ruimte om samen te bidden. Maar, de laatste weken maakt hij steeds meer contact, staat open voor een gesprek. Nu hij opnieuw in Casa Esperanza is voor een nieuwe behandeling, lijkt hij een andere man. Hij is zijn boosheid kwijt en is vriendelijk tegen iedereen.
